دل نوشت شخصی حمزه پاپی

به نام خداوند مهربان 

خدای خوبم سلام 

قلبم اندوهی دارد بس بزرگ و عجیب 

حججی ها را میفرستیم شهید شوند بعد در نبودشان برایشان عکس و حجله و نمایشگاه برگزار می کنیم. 

چرا از کارکنان نهاد . . .  به سوریه .... نمی روند . 

حقوق نیروهای مسلح دیر میشود مسولین خودشیرینی می کنند پس حقوق کارگران چه می شود .

کارخانه دار رو زیر اقساط له می کنیم آن وقت به دلال ها بها میدهیم . 

کسی از مردم سیستان سراغی نمی گیرد چرا ؟؟؟

کسی به فکر فقرا نیست چرا ؟

برای خودنمایی با پلاسکو عکس یادگاری می گیریم ولی در عمل و حل مشکلاتشان حافظه دوربینمان پر است .

از بی حجاب ها سخن می گویم و طردشان می کنیم اما وقت انتخابات و همایش ها آن ها نمونه هستند .

از دین فقط سختی هایش رو می گویم ولی مهربان بودن خدا در نامهربانی ما گم شده است .

مدرک دانشگاه برایمان مهم هست نه تخصص و ارزش فرد آن هم در یک نهاد انقلابی . . .